Slimmer dan de vos

Vossen behoren tot onze inheemse fauna en vormen een belangrijke schakel in het ecosysteem. Het zijn echte voedselopportunisten en eten wat het gemakkelijkst te vinden of te vangen is. Op het menu van de vos staan kleine zoogdieren en wilde vogels (die samen 55 % van het voedingsdieet van de vos uitmaken), regenwormen, insecten, aas en afval. Daarnaast durft hij ook wel eens pluimvee te roven uit een slecht afgesloten kippenren. Slaagt een vos er in een kippenren binnen te dringen, dan wordt zijn jachtinstinct – door de paniekerige dieren die niet kunnen wegvluchten – zo geprikkeld dat hij meer dieren doodt dan hij kan opeten. Deze slachtpartijen leiden er toe dat de vos op weinig sympathie kan rekenen. Een veel gehoorde reactie is dat de vos extra bejaagd moet worden.

Een intensieve bejaging of bestrijding biedt echter geen oplossing. Wanneer sterfte binnen de vossenpopulatie toeneemt (door bijvoorbeeld afschot), neemt ook de voortplanting toe. Meer jongen worden geboren die op hun beurt meer kans hebben om te overleven. Wanneer een vos sterft, komt er een territorium vrij voor een meestal jongere vos. Jonge dieren zijn minder dominant waardoor meer vossen op eenzelfde oppervlakte kunnen leven.

Wees slimmer dan de vos en hou je kippenren vosvrij!

• Vossen zijn overwegend nachtdieren, je kippen 's nachts onderbrengen in een afgesloten nachthok kan veel schade voorkomen. Tegenwoordig bestaan er deurtjes die automatisch sluiten wanneer het donker wordt;
• span een net boven je kippenren.

• een omheining moet minimum 1,3 meter hoog zijn;
• de maasgrootte mag maximum drie tot vier cm zijn;
• bevestig de draad aan de buitenzijde van de palen en span de draad strak aan. Indien mogelijk, span een net boven de kippenren;
• plooi de bovenste 40 cm van de draad naar buiten om onder een hoek van 30° of bevestig een of enkele elektrische schrikdraden aan de buitenkant;
• leg rondom de buitenzijde van de omheining een rij tegels, betonplaten, planken of gaas van 40 cm breed of graaf de draad 50 cm diep in.

Bron: Annelore Nys